Wat zullen de buren zeggen?

Het Groninger Museum heeft een uitgebreide en unieke collectie hedendaagse fotografie. De tentoonstelling Wat zullen de buren zeggen? toont een brede selectie van werk van toonaangevende fotografen uit binnen- en buitenland uit de laatste 50 jaar.

Van de documentaire fotografie uit de jaren ’70 van Diane Arbus en Larry Clark, via de portretfotografie van Anton Corbijn en Catherine Opie en de modefotografie van Inez van Lamsweerde uit de jaren ’80 en ’90, tot de geënsceneerde voorstellingen van Ruud van Empel en David LaChapelle uit het laatste decennium.

Thema’s als diversiteit, maakbaarheid en identiteit komen aan de orde met als overkoepelende vraag: waarom bekijken we onszelf steeds meer door de denkbeeldige lens van een ander?

Bijzondere bijschriften

Bijzonder is dat naast reguliere bijschriften er ook bijschriften zijn geschreven door kinderen van de JuniorClub van het Groninger Museum, de club voor nieuwsgierige en creatieve kinderen in de leeftijd van 7 tot 12 jaar. Zij schreven prachtige teksten die je opnieuw naar het werk doen kijken. Zo schreef de 12-jarige Elin bij het werk Mirage van Chi Peng: "Dit is een prachtige close-up foto die laat zien wat libellen echt zijn. Wij denken altijd dat het enge kriebelbeestjes zijn die maar wat in het rond vliegen. Maar in het echt zijn het dode mensen die op weg zijn naar het geluk. Dat vinden ze aan de horizon. Ik hoop dat ze straks het geluk gevonden hebben."

Erwin Olaf, Parels, Sabine, 1986

"Deze vrouw is denk ik heel rijk, maar niet blij. Ze zou liever minder rijk zijn en daarom kotst ze haar rijkdom uit. Ze wil een nieuw leven beginnen met een nieuwe baan die ze leuk vindt. Het eerste wat ze doet is naar het asiel gaan om een lief hondje uit te zoeken, zodat ze niet meer zo eenzaam is. Ze hoopt dat ze nu ook goede vrienden krijgt nu ze minder rijk is. Haar vroegere vrienden wilden alleen met haar omgaan, omdat ze veel geld had." - Elisa Spijkerman, 11 jaar.

Cornelie Tollens, Zonder Titel, 1993

"Ieuw! Ik wil nooit lippenstift eten. Of zou het een koekje zijn? Ik vind de foto een beetje eng. Dat komt door dat witte gezicht. Zij lijkt boos. Ik denk dat zij het ook vies vindt. Zou ze het per ongeluk in haar mond hebben gestopt?" - Nienke Lisman, 8 jaar.

Arbus, Zonder titel, ca. 1969-1971, Groninger Museum

Diana Arbus, Zonder Titel, 1969-1971

"Ik zie vier kinderen, ze staan in een weiland. Ze zijn alle vier verkleed. Twee hebben kartonnen zakken over hun hoofd, met gaatjes erin geknipt. Ik voel dat ze net druk hebben gespeeld. Alsof ze iemand zijn die bijvoorbeeld een boef is." - Mare Sloot, 10 jaar.

Inez van Lamsweerdeen Vinoodh Matadin, Zomer 1999 Yohji Yamamoto, 1999

"Vroeger, heel, heel lang geleden, was er eens een meisje dat Sara heette. Ze had twee hobby’s: tuinieren en breien. Allebei kon ze heel goed. Ze was tuinvrouw en werkte voor een rijke familie. De tuin van de familie had de prachtigste groene gazons en bloemen in alle kleuren. Op een dag had ze opdracht om onkruid uit de grond te halen want de tuin moest er netjes uitzien. Terwijl ze alle onkruid er uit aan het halen was zag ze een dode struik. Ze probeerde het er uit te halen, ze rukte en trok. Ze pakte een schep uit het tuinschuurtje en probeerde het nog een keer. Deze keer lukte het wel. Ze trok de struik eruit en daar zag ze een konijntje dat bibberde van de kou. Sara zou hem graag willen helpen. Opeens kreeg ze een idee. Ze breide een muts en een sjaal voor het konijntje." - Neelie Lok, 9 jaar.

Ironische titel

De titel van de tentoonstelling is ontleend aan het werk What will the neighbours say? van Barend van Herpe. Hij maakte zijn foto in 1988 voor een tien meter hoog kunstwerk op een gevel in de Van Hallstraat in Amsterdam. Van Hall was een 19de-eeuwse staatsman die zich arrogant opstelde tegenover de bevolking. Daarom gebruikte Van Herpe ironische verwijzingen naar de bizarre wereld van Jeroen Bosch en eigentijdse reclame clichés. De titel What will the neighbours say? benadrukt de ironie.